Zgłoś błądJednym z problemów jakie stoją przed inżynierami – wynalazcami w ich twórczej pracy jest zagadnienie optymalizacji parametrów charakteryzujących wytwory ich wiedzy oraz wyobraźni. Część z nich daje się łatwo rozwiązać, inne zaś podlegają jedynie zabiegowi optymalizacji. Jest natomiast taka klasa parametrów opisu (np. kształt), których optymalizacja napotyka na brak metod teoretycznych tj. modeli matematycznych podlegających ekstremalizacji.
Jednym z takich problemów jest zagadnienie ukształtowania rury, którą przepływający gaz wytwarzałby jak najmniejsze opory.
Modelowania matematycznego tego zagadnienia podjęli się matematycy uczestniczący w poniedziałkowym seminarium funkcji zespolonych, które odbywa się na PANS w Chełmie od 2004 roku. Dokonując odpowiedniej adaptacji odwzorowań harmonicznych do rozważanej sytuacji profesorowie D. Partyka i J. Zając otrzymali szereg wymaganych wyników na temat tych odwzorowań, które pozwoliłyby na przejście do zastosowań.
Ich inicjatorem był Kierownik ds. Badań i Rozwoju Piotr Różański, który przygotował i przeprowadził badania dotyczące konstrukcji rury o przekroju poprzecznym zapowiedziane przez wspomniane wyniki teoretyczne. Badania oporów przepływu powietrza (V ≤ 360 km/h) w rurze konstrukcji Piotra Różańskiego potwierdziły znaczącą poprawę prędkości przepływu gazów (ok. 16%) przy tym samym ciśnieniu tłoczenia z jednoczesnym zmniejszeniem wytworzonego hałasu (ok.40%). Wyprodukowano jednocześnie na potrzeby badań kilka egzemplarzy takich rur. Ich użyteczność dotyczy szeregu zastosowań, od transmisji gazów silnika odrzutowego do przepływu powietrza w systemach kominowych i wentylacyjnych.
Polski Urząd Patentowy przyznał D. Partyce, J. Zającowi i P. Różańskiemu dwa patenty o numerach 239213 oraz 240855 na rurę ekstremalną, zaś Fińskie Towarzystwo Matematyczne opublikowało artykuł profesorów pn. „The range set of zero for harmonic mappings of the unit disk with sectorial boundary normalization”. Artykuł jest dostępny na stronie https://afm.journal.fi/issue/view/10841.
Annales Fennici Mathematici Volumen 49, 2024, 49–63.
